قضيه مرضيه خانوم را تسليت ميگم. مثل اينكه ايشونم با ما هم محل بودن. مثل اينكه بين دوستانشون عزيز بودن خيلي. نميدونم چرا، ولي احساس قرابت روحي‌ي عجيبي باهاش ميكنم و خيلي ناراحتم با اينكه تا اين لحظه حتي يه كلمه هم ازش نخونده و نشنيده بودم. نميدونم كي بود، ولي هر كي بود خدا بيامرزدش. الآن نصفه شبه و احساس دلتنگيه عجيبي من را فرا گرفته. خدا به دوستانش و بازماندگانش صبر بده