کامنت من در پست قبلي که پريد اين بماند.

ولي همونطور حدس ميزدم و گفتم، عکسها اغلب تمرکز روي بچه ها دارند. جمعيت هم که ماشالا اينقدر انبوه هست که يه اتاق 12 متري رو پر ميکنه. شعارهايي هم که دستشون هست که همش يه جوره. اين نشون از سازماندهي خوب نهادهاي حکومتي در ساختن نمايش ميکنه. البته استقلال چي هست مخصوصن آزادي توي اين شعارها آدم ميمونه. منظور از استقلال شايد انزواي سياسي و دعوا داشتن با دنيا باشه و منظور از آزادي هم شايد آزادي اقليت حاميان حکومت باشه در راه اندازي همچين نمايشاتي با پشتوانه همه جانبه حکومت.

چطور هست که براي مصريان اعتراض خوب هست و براي ايرانيان که بر ضد ديکتاتور و نظام ديکتاتورمابشون بخواند اعتراض کنند جوابشون گلوله هست؟ چرا اقليت حامي حکومت ميتونند راهپيمايي کنند و ازشون با سانديس و کيک و هم پذيرايي ميشه ولي اکثريت مخالف و منتقد نميتونند و اگر هم تظاهراتي کنند با باتوم و گلوله ازشون پذيرايي ميشه؟