ياد جمله جبران خليل جبران افتادم ...
سرنوشت الهي اين چنين نيست که دوره کوتاه عمر خويش را با ناله و گريه بگذرانيم ؛ بگوييم: چه وقت سپيده فرا خواهد رسيد؟ و وقتي که سپيده سر زد؛ سوال کنيم: چه وقت اين روز به آخر خواهد رسيد؟
خدا هرگز دوست نمي دارد که انسان در زندگي غمزده و تيره بخت به سر برد ؛ زيرا در ضمير او سعادت و شادماني قرار داده و انسان به وقت شادي و سعادت است که بايد خداوند را تجليل و تسبيح کند.