ياد باد آنكه صبوحي زده در مجلس انس

جز من ويار نبوديم وخدا با ما بود

ياد باد آن كه رخت شمع طرب مي افروخت

وين دل سوخته پروانه ناپروا بود

سلام سيده جان .طاعات قبول خانم .اينها فقط از عشقي بر مي ياد كه لب سخن ميخواد وحريف دل .مگر نه اينست كه عشق صلح كليه وباقي همه جنگ است وجدل ؟هميشه عاشق بمونيم .يازهرا