آنچه فرموديد ، آيينه تمام نماي درون من نارس بود . مهم بزرگ شدن است و آمادگي براي پا نهادن به بيرون از رحم اين دنيا .

رحمت خدا بر مرحو استاد ع.ص . به واسطه يكي از دوستان خوب ، نوار كاستي از فرمايشات ايشان در شب عاشورا را شنيدم كه بيست دقيقه بيشتر هم نبود . اتفاقا قسمت و روزي من از آن كاست همين بود كه مي فرمود : اصحاب امام حسين عليه السلام كه هيچ ميلي براي ماندن در دنيا نداشتند ، به خاطر بزرگ شدن و بلوغشان بود . جنيني كه مي رسد و زاده مي شود ، نمي تواند دوباره به مرحله جنيني بازگردد . چرا كه بزرگ شده .

اصحاب عاشورا هم بزرگ شده بودند و در دنياي به اين فراخي جا نمي شدند . بايد زاده مي شدند و قدم در بيرون از جنين تنگ دنيا مي گذاشتند . ماندن و باز گشتن براي آنان معنايي نداشت .( نقل به مضمون)

دعا كنيم كه به راستي بالغ شويم .