چقدر دلم براي نوشته‌هاي نويسنده‌ي اصلي اينجا تنگ شده بود. از بس خبري از نويسنده‌ي اصلي نبود، خيلي وقت است سر نزده بودم.

بي‌اندازه تبريک. هم براي وبلاگ‌تان؛ هم براي تولد دختر نازنين‌تان.

فقط کاش لازم نباشه بهانه‌ي نوشتن خودتون توي اينجا، حتما تولد وبلاگ، يا تولد راضيه خانوم يا چيزاي مهم باشه.