عاشقانه

سه سالم که بود فکر میکردم 7 سالگی سن بزرگ شدنه به هفت ساله ها به دید آدم های عاقل نگاه میکردم. مخصوصا وقتی در مورد مدرسه رفتنشون فکر میکردم.
هفت سالم که بود فکر میکردم ده سالگی دیگه آدم بزرگ شده چون ابتدایی رو تموم کرده بود و میرفت راهنمایی.
راهنمایی که رفتم چشمم به دبیرستانیا بود چون رشتشونو انتخاب کرده بودن و به چشمم دیگه حسابی بزرگ بودن.
دبیرستانی که شدم به 18 سالگی فکر میکردم که سن قانونیه. فکر میکردم بزرگ شدن خود 18 سالگیه.
تو هیجده سالگی و نوزده سالگیم انقدر درگیر کلاس کنکور بودم که دیگه به سن و سال و بزرگی و اینا فکر نمیکردم.
نوزده سال و اندی داشتم که سر سفره ی عقد نشستم و دیگه از اون به بعد به بزرگ شدن فکر نمیکردم.
بعد از ازدواج فکر میکردم تا بچه ندارم تازه عروسم و بعدش پیری شروع میشه.
حالا دو تا بچه دارم وبیست و نه سال و چند ماه از به دنیا اومدنم میگذره؛ یعنی در آستانه ی سی سالگی ام اما هیچ احساس پیری نمیکنم!
چند ماه پیش محمد جواد رو بردم دندون پزشکی(پیش خاله فاطمه ش) حسابی ترسیده بود. یهو از دهنم در رفت که اگه تا آخرش آروم باشی  برات کفش اسکیت میگیرم. حالا یهو چه جور اسم اسکیت اومد تو دهنم؟ برای اینکه تو دلم بارها آرزو کرده بودم یه روز اسکیت یاد بگیرم و بازی کنم. وقتی از دندون پزشکی اومدیم سمت خونه از مغازه ی لوازم ورزشی چهار راه کوکا کولا 100 تومانی پیاده شدم و کفش اسکیت و مخلفاتش(مچ بند و کلاه و زانو بند) رو خریدم.
یکی دو روزی اینور اونورش کرد بعد گذاشتش کنار. دنبال کلاس بودم براش. هرچی باشگاههای قم رو که میشناختم زنگ زدم پیدا نکردم تا...باشگاه میثم سالاریه! بالاشهر قم! اونجا که به گروه خون ما نمیخوره!...به هرحال هرجوری بود اسمشو نوشتم گرونترین کلاس ورزشیشون بود.
محمد جواد استعداد خوبی داشت و زود یادگرفت. از عید به اینور سرکلاس علاقه ی سابق رو نداشت. یه دفعه برگشتم به مربی شون گفتم: «خانوم! اگه منم بیام کلاس به نظرتون محمدجواد شوق و ذوقش بیشتر نمیشه برا یادگرفتن حرکات جدید؟» اونم کلی از پیشنهادم استقبال کرد.
امروز سومین جلسه م رو رفتم. جلسه ی اول کلی زمین خوردم ولی امروز خانم مربی حسابی ازم تعریف کرد. خدا رو شکر. واقعا فکر نمیکردم یه روز بهش برسم. خیلی حس خوبی داره. وقتی اسکیت میکنم نهایت تمرکز رو دارم. چیزی که بعد از بچه دار شدنم هیچ وقت نداشتم اونم به این شدت!
نزدیک سی سالگیم ولی دوست دارم بچگی کنم. کودک درونم انگار نمیخواد بزرگ بشه. یاد اون فیلمه افتادم که براد پیت بازی کرده بود. اون یارو که هی کوچیک میشد. اسمش چی بود؟