عاشقانه

به نام خدا
دوست ندارم برای نوشتن یه پست تقویم باشم.
ازاین وبلاگهایی هم که فقط درست شدن تاروزای مختلف رو تبریک و تسلیت بگن اصلاً خوشم نمی یاد.
اما یه چیزی تو این روزا فکرم رو خیلی مشغول کرده بود،که بالطف خداوبا برخوردبایه سی دی گره ی ذهنم بازشد.

همیشه از خودم می پرسیدم،چرا باید با وجود بیش از 120هزار نفرشاهد و گواه و باگذشت حدود 70روز یه کسایی یه ماجرارو تکذیب کنن؟مگر نه این که واسه اثبات یه ماجرا 2نفرمردکافیه؟
تا این که دوشنبه هفته پیش مدرسه ی دخترم یه بسته که شامل 1سی دی ویه برگه مسابقه بود دادن به بچه هاو از اون جائیکه معمولاًاین قبیل مسابقات رو مادرا انجام میدن ،ما هم یه روز نشستیم به فیلم دیدن.
این جا بود که به جواب خیلی ازپرسش هایی که توی ذهنم بود رسیدم.

مردی یهودی از مقداد خواست تا از علی (ع)بپرسه،باوجود این همه سفارش پیامبرتون در ماجرای غدیر چرا بازم مردم اون گفته هارو نادیده گرفتن؟
حضرت در جواب فرمودن:مگر اجداشما نبودن که هنوزپاهایشان ازآب نیل خشک نشده بود که گوساله پرست شدن؟و گفتن:یا موسی اِجعَل لَنا الها کَما لََهُم ءالِهَه

راستی چراقرآن این قدر از ماجرای سامری و گوساله پرستی یاد کرده؟
علی برای پیامبر به منزله هارون بود برای موسی،آن قوم انکارواین قوم نیز...
تاریخ در حال تکرار است و فتنه فراوان وما شیعیان کم کم در حال انکار،
انکار علی زمان.
فتنه های فراگیر همیشه بوده چه در بنی اسرائیل،چه در اسلام و چه درزمان حال...

دیده ها رو باز کنیم تا خدای ناکرده ولایت تنها نماندو دچار انکار و تردید نشویم...